Αρκετές δεκαετίες πριν, όταν τα οικονομικά της χώρας ήταν εξίσου άθλια με τα σημερινά, το "κράτος" είχε έναν τρόπο να διεκπεραιώνει μικρά ή, και καμιά φορά, μεγαλύτερα έργα με λίγα, σχετικά, χρήματα ή εν πάσει περιπτώσει με λιγότερα χρήματα απ' ότι αυτά θα κόστιζαν, αν κατασκευάζονταν με άλλο τρόπο...
Είχαν εφεύρει, λοιπόν, οι κυβερνώντες το θεσμό της "προσωπικής εργασίας", όπως τον ξέρουν οι παλιότεροι. Οι περισσότεροι, μάλιστα, απ' αυτούς δούλεψαν προσωπική εργασία σε διάφορα έργα της Κοινότητας Μελίβοιας. Έτσι, το Δημόσιο πλήρωνε όλα τα άλλα απαιτούμενα, όπως π.χ. υλικά, κάυσιμα κ.λπ., εκτός από εργατικό δυναμικό.
Επρόκειτο, πολύ απλά, για ένα είδος "επιστράτευσης" των πολιτών της εκάστοτε κοινότητας, αφού ένα ωραίο βραδάκι σε προσέγγιζε ο κλητήρας, ο γραμματέας, κάποιος σύμβουλος ή και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κοινότητας και σου ενεχειρίαζε το σημείωμα με τις μέρες που θα έπρεπε να προσφέρεις δωρεάν τις υπηρεσίες σου. Έπρεπε, δηλαδή, να δουλέψεις δωρεάν για κάποιες μέρες σε κάποιο έργο που κατασκεύαζε η Κοινότητα, κάτω από τις οδηγίες αυτού που επέβλεπε την κατασκευή του έργου. Συνήθως, επρόκειτο για κοινωφελή έργα και αυτοί που εργάζονταν ήταν οι κατοικούντες στα γειτονικά σπίτια με το έργο, χωρίς, βέβαια, αυτό να είναι κανόνας.
Με τον τρόπο αυτό και η δική μας Κοινότητα κατασκεύασε μια σειρά από κοινωφελή έργα, δρόμους, "στηθαία", αγωγούς κ.α., με πιο πρόσφατο, μεγάλο και γνωστό την τσιμεντόστρωση του κεντρικού δρόμου του χωριού, από την Πατσιούκα μέχρι το Γεφύρι, που μέχρι τότε ήταν χωματόδρομος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου